Wa zee de gij?

Ik zee: ‘ wat zeg jij?’ Een dialect, een moedertaal, vorige eeuwen in Brabant heel normaal.

De zee hemels blauw, in ochtend glorie een laagje dauw. Soms uitdagend en grimmig van aard. Blauw gekleurd op iedere kaart.

Zeeland met duin en zand, pittoresk en heel markant. Het is alsof je in een prentenboek bent beland.

Zee als ik tuur in jou, neem je me oneindig mee, je geeft me rust en innerlijke vree.

Bij jou ga ik heel ver blood, omdat jij mij je gastvrijheid bood.

Nederland het land van zee en heideland. Aan jou heb ik mijn hart verpand.

Groten deels onder N.A.P. maar daar leven wij uitstekend mee. Glooiend, licht heuvelend en plat bijzonder uniek, ik ben jou nooit zat.

@Lucia